مجید زارعی - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه بین المللی امام خمینی ره
سیدپریا ذوالنوری - دانشجو کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه بین المللی امام خمینی ره
عادله بیات - دانشجو کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه بین المللی امام خمینی ره

میزان موفقیت فضاهای شهری با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان در آن متناسب است. در واقع معماری و شهرسازی باید به جای افتراق و جدایی در پی افزایش تعاملات اجتماعی و همبستگی انسانها باشد. اما آنچه امروزه در اغلب فضاهای شهری با آن روبرو هستیم کاهش روابط و مشارکت اجتماعی ساکنان در این فضاهاست چنانچه مشاهده میشود اغلب خیابان های کشورمان برای استفاده کنندگان پیاده از این فضاها محل های نا امن زشت غیر ایمن نا سالم غیر انسانی پر سروصدا و پر دغدغه تبدیل گشته است و در بیشترموارد نقش خیابان های محدود به تامین دسترسی سواره شده است علت اصلی بروز مشکلات فوق این است که به مرور زمان تغییر و تحولاتی در تعریف معنی و طرز استفاده از خیابان پدید آمده و عملکرد فضاهای تغییر یافته بدون اینکه در فرم آن تغییر حاصل شده باشد در نتیجه تمایل استفاده کنندگان پیاده از فضاهای غالب خیابان های کشور و در نتیجه تعاملات اجتماعی ناشی از آن به شدت کاهش پیدا کرده است در این مقاله بر اساس موارد فوق و با روشی تحلیل توصیفی خیابان گوهر دشت کرج را براساس نظریات جین جیکوبز در ارتباط با خیابان و تعاملات اجتماعی در خیابان بررسی کرده است و با توجه به مطالعات انجام شده مشخص گردید نمونه مورد مطالعه در این پژوهش بستر مناسبی جهت شکل گیری تعاملات اجتماعی میباشد که شهروندان با تمایل خود اغلب به صورت پیاده در این فضا حضور پیدا میکنند که خود باعث تقویت نقش تعاملاتی این محور میشود

تعاملات اجتماعی فضای عمومی شهری. خیابان. جین جیکوبز