منصوره مهجوبیان - دانشکده مهندسی برق، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
نگین معنوی زاده - دانشکده مهندسی برق، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
فرهاد اکبری برومند - دانشکده مهندسی برق، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
مریم مساح بیدگلی - دانشکده شیمی دانشگاه کاشان

در این مقاله به شبیهسازی دو بعدی سلولهای خورشیدی هیبریدی توسط نرمافزار SILVACO پرداخته شده و تاثیر تغییراندازه نانوذرات مورد بررسی قرار گرفته است. ساختار اولیهی سلول خورشیدی هیبریدی با در نظر گرفتن یک لایه نازک ZnOبه عنوان نیمههادی نوع n) پذیرنده الکترون) و پلی (2 -متوکسی- 5) -2 -اتیل هگزیلوکسی)- 1 ،4 -فنیلن وینیلن) (-MEHPPV (به عنوان نیمههادی نوع p) دهنده الکترون) با پیکربندی cathode PPV-MEH) film thin(ZnO ITO شبیهسازی شدهاست. در مرحلهی بعد، نانوذرات ZnO با ابعاد 20 نانومتر و 10 نانومتر به ساختار اولیه اضافه شده است. با افزودن نانوذرات به ابعاد 20 نانومتر به ساختار اولیه، دانسیته جریان اتصال کوتاه افزایش پیدا کرد در حالیکه ولتاژ مدار باز تغییری نداشته و بازده تقریبا سه برابر شده است. این نتیجه نشان میدهد که با اضافه کردن نانوذرات مرز مشترک بین ZnO و PPV-MEH افزایش یافته است. با کاهش ابعاد نانوذرات، بدون تغییر در ولتاژ مدار باز دانسیته جریان اتصال کوتاه افزایش یافت و بازده نسبت به ساختار اول تقریبا چهار و نیم برابر شده است.

سلول خورشیدی هیبریدی، نانو ذرات اکسید روی، پلیمر MEHPPV