مسجد عتیق قزوین

در نیمه دوم قرن پنجم هجری ، هنر معماری ایران به درجه کما وشکوفایی خود رسید و صفات خاص این دوره با قدرت سیاسی و شورمذهبی آن در معماری و بنای مسجد که دل انگیزترین آثار معماریاسلامی است ، تجلی یافت. در این دوره هنر معماری شکوفا شد و بهاوج کمال رسید و معماران چیره دست آثار زیبا و فراوانی خلق کردند.در این زمان بود که ایرانیان به ساخت مساجد بزرگ با تلفیق حیاطچهار ایوانی و تالار مربع گنبد دار دست یافتند. و بدین ترتیب، دردوره ی سلطنت سالجوقیان سابس ساختمان مساجد با ایوان هایچهارگانه در ایران مرسوم شد. در این مقاله سعی بر این است باروش توصیفی- تحلیلی، به معرفی و بررسی یکی از مساجد این دوره که از نظر معماری حایز اهمیت است و قدیمی ترین مساجدساخته شده در ایران می باشد، یعنی مساجد جامع شهر قزوین،پرداخت تا نگاه های بیشتری به این مسجد رو به تخریب جلب گردد،که این روزها بخاطر کم توجهی مسیولین و عدم بکار گیری اقاداماتبموقع، سریع و کارساز، این نگین کهنسال و با ارزش تاریخ معماری کشورمان رو به نابودی است.

Keywords:

معماری , سلجوقیان , مسجد , اسلامی , قزوین