مینا رضازاده - دانشجوی کارشناسی مهندسی صنایع باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

نابینایی، چه به صورت مادرزادی باشد و چه پس از تولد رخ دهد،اتفاقی است که میتواند زندگی فرد را در مسیر جدید و گاه کاملامتفاوتی بیاندازد. از همان بدو تولد، رفتار اطرافیان با کودک نابینا وراه های شناخت او متفاوت می شود و حتی اسباب بازی هایش نیز بایددرست انتخاب شوند. مسیر آموزش و پرورش، سلامت جسم و روان،ازدواج، اشتغال و زندگی فردی و اجتماعی یک نابینا، چنانچه درچنبره ناآگاهی و کمبود امکانات اطرافیان بیافتد، قطعا مشکلات وسختی های زندگی را برایش دو چندان می کند، همان طور که اگرامکانات آموزشی و رفاهی و آگاهی عمومی خانواده و جامعه، درراستای برخورداری نابینایان از حقوق طبیعی و مدنیشان باشد، قطعازندگی با چشمان بسته را، از تیرگی و رکود دور می کند و چه بسا کهاستعدادها و توانایی هایی فرصت بروز یابند که صد چشم باز، حیران ونگران، واپس بمانند.