ژاله فرتاش - کارشناس ارشدروانشناسی
علی شاکردولق - استادیارروانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحدارومیه

ناشنوا معلولی است که معلولیت او قابل دیدن نمی باشد و به علت ناتوانی دردریافت اطلاعات محیطی ازطریق گوش دادن که سریع ترین حس پس ازبینایی است همیشه اطلاعات بصورت ناقص و ناکافی به او می رسد ازاین رو هدف این پژوهش مقایسه ی مهارت اجتماعی درکودکان ناشنوای دارای سمعک و کاشت حلزون شهرتبریز بود روش و موادها: روش تحقیق ازنوع علی مقایسه ای بوده و جامعه اماری شامل کلیه کودکان ناشنوای شهرتبریز که درپاییز 94 ساکن شهربودند که ازاین تعداد 60کودک بصورت نمونه گیر یدردسترس انتخاب و به دو دسته تقسیم شدند که گروه اول شامل 30نفر که دارای سمعک بودند و گروه دوم شامل 30نفر که کاشت حلزون شده بودند دراین پژوهش ازازمون مقیاس رشد اجتماعی وایلند برای سنجش مهارت اجتماعی استفاده به روش تحلیل واریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل گردید SPSS شد داده های بدست آمده بااستفاده ازنرم افزار یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که بین مهارت اجتماعی کودکان ناشنوای دارای سمعک و کاشت حلزون تفاوت معنادار وجوددارد یافته های اماری این پژوهش نشان داد که براساس ازمون انالیز واریانس آنوا باسطح معناداری 0/001 اختلاف معناداری بین کودکان ناشنوای دارای سمعک و کاشت حلزون درمهارت اجتماعی وجود دارد بحث و نتیجه گیری: باتوجه به نتایج پژوهش میتوان گفت که کودکان ناشنوا ازنظر مهارت اجتماعی بسیارپایین تراز کودکانی با شنوایی عادی می باشند

مهارت اجتماعی، کاشت حلزون، سمعک، کودکان ناشنوا