انتخاب شاخص های بهینه برای پایش بیابانزایی و تخریب سرزمین در اثر فرآیندچرای بی رویه (مطالعه موردی: اسفندقه- جیرفت)

بیابان زایی، کاهش اکولوژیکی و بیولوژیکی زمین میباشد که ممکن است به صورت طبیعی و یا غیرطبیعی اتفاق بیفتد. فرآیند بیابانزایی عمدتا، مناطق خشک و نیمه خشک را تحت تاثیر قرار داده و با شتابی فزآینده، کارایی سرزمین ها را کاهش میدهد. هدف از این مطالعه انتخاب شاخص های بهینه برای پایش بیابانزایی و تخریب سرزمین در اثر فرآیند چرای بیرویه در منطقه اسفندقه جیرفت میباشد. به منظور بررسی اینکه کدام شاخصها در ارزیابی سطح خطر بیابانزایی موثر هستند در مجموع 33 شاخص برای ارایه اطلاعاتی در مورد وضعیت موجود بیابانزایی در اثر فرآیند چرای بیرویه در منطقه مطالعاتی انتخاب شد. سپس کلاس های بیابانزایی برای هر شاخص تعیین و نمره حساسیت به بیابان زایی برای هر کلاس تعیین گردید. سپس با استفاده از نرم افزار Desire خطر بیابانزایی برای فرآیند چرای بیرویه، محاسبه گردید. در نهایت از طریق نرم افزار آماری STATISTICA و اجرا فرمان رگرسیون گام به گام شاخص های بهینه فرآیند چرای بیرویه مشخص شدند. نتایج نشان داد که مهمترین شاخص های موثر بر خطر بیابانزایی و تخریب سرزمین حفاظت از آتش و مقدار ماده آلی سطحی شناسایی شدند و شاخص ریسک بیابانزایی (DRI1 )برای هر فرآیند با استفاده از شاخصهای بهینه بدست آمد.

Keywords:

بیابانزایی , پایش , شاخص , تخریب سرزمین , اسفندقه