سید مهدی توسلی طباطبایی - دانش آموخته کارشناسی ارشد زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین-پیشوا، ورامین، ایران
حمیدرضا لاریجانی - گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین-پیشوا، ورامین، ایران
محمد نصری - گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین-پیشوا، ورامین، ایران

مصرف ذرت شیرین درایران در سال های اخیر از استقبال خوبی برخوردار شده است در حالیکه بیشتر نیاز مصرفی کشور به صورت واردات تامین میشود. یکی از چالشهای اصلی تولید ذرت شیرین، خسارت علف های هرز است که هیچ علفکشی برای کنترل آنها در ایران به ثبت نرسیده است. بدین منظور آزمایشی به صورت طرح بلوک های کاملا تصادفی در سه تکرار در دانشکده کشاورزی ورامین در سال 1394 انجام شد. تیمارها عبارت بودند از: کاربرد پس رویشی علفکش کروز (نیکوسولفورون)، بنتازون، مصرف پیشرویشی مخلوط علفکشهای آترازین و استاکلر، مخلوط علفکش های نیکوسولفورون + برومایسید ام-آ، مالچ پلاستیک نقره ای روی سیاه، مالچ زیست تخریب پذیر، تیمار عدم کنترل و تیمار عاری از علف های هرز. نتایج نشان داد مخلوط علفکش های آترازین + استاکلر بیشترین تاثیر را در فرونشانی علف های هرز داشتند. بالاترین طول بلال در تیمار کنترل کامل بدست آمد اگرچه اختلاف معنی داری با تیمار آترازین و استاکلر نداشت. بیشترین عملکرد دانه تازه نیز در تیماری ثبت گردید که از مخلوط علفکش های آترازین و استاکلر استفاده شده بود. به نظر میرسد اگرچه کاربرد علفکش های پیش رویشی در کنترل علفه ای هرز موفق بودند اما با در نظر گرفتن اینکه ذرت شیرین مصرف تازهخوری دارد، استفاده از مالچ در کاشت این گیاه میتواند مشکلات باقی ماندن سموم در خاک و دانه را مرتفع نماید.

علفکش های پس رویشی، مالچ زیست تخریب، استاکلر