بررسی واکنش عملکرد گندم به سایکوسل و نیتروژن

سایکوسل از گروه ترکیبات اوتیومی بوده از مصرفترین کند کننده های رشد گیاهی به ویژه در اروپا بوده امروزه جهت کاهش خوابیدگی و کنترل رشد و رویشی گیاهان زراعی (به ویژه غلات) کاربرد فراوانی پیدا کرده است. به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف سایکوسل و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در منطقه بوشهر، آزمایشی بصورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، در سال زراعی 94- 1393 به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل کود نیتروژن (A) در سطوح( 25،0، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) و فاکتور سایکوسل(B )به صورت محلول پاشی در سطوح( 0، 1و 2 گرم در لیتر) با 12 تیمار و 3 تکرار بود. نتایج حاصل از تجزیه داده ها نشان داد که اختلاف معنیداری در سطح 1 درصد در عملکرد دانه وجود داش1ت، بیشترین میزان وزن هزار دانه مربوط به تیمار S2N4 به میزان 69/73 گرم و کمترین وزن هزار دانه مربوط به تیمارS1N3 به میزان 70/24 گرم، بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار S1N4 به میزان 3682 کیلوگرم در هکتار و بیشترین شاخص برداشت مربوط به تیمار S1N4 به میزان 57/83 درصدکمترین شاخص برداشت مربوط به تیمارS1N2 به میزان 45/01 درصد به دست آمد. مصرف 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و 1 گرم در لیتر سایکوسل در این بررسی جهت حداکثر عملکرد اقتصادی گندم قابل توصیه است.

Keywords:

سایکوسل , نیتروژن , عملکرد , گندم , بوشهر