اثر تغییر کاربری اراضی بر برخی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک (مطالعه موردی:درق، خراسان شمالی)

تغییرکاربری مهمترین عاملی است که حفاظت از اکوسیستم های طبیعی را تحت تاثیر قرار میدهد. در اثر تبدیل مراتع و جنگلها به زمین های کشاورزی و عملیات خاکورزی، سالانه حدود 430 میلیون هکتار از اراضی کشورهای مختلف، که برابر 30 درصد کل زمین های شخم خورده جهان میباشد، فرسایش می یابد و از چرخه تولید مطلوب خارج میشوند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تغییر کاربری اراضی بر برخی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک در دو کاربری اراضی مسیل و اراضی مسیل تبدیل شده به کشاورزی در منطقه درق خراسان شمالی است. در هر منطقه 6 نمونه خاک از عمق 10-0 سانتیمتری جمع آوری و به آزمایشگاه انتقال داده شد. ویژگی های خاک شامل بافت ، هدایت الکتریکی، اسیدیته، درصد سنگ و سنگ-ریزه، درصد شن، رس و سیلت و نسبت جذب سدیم اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات در نرم افزار SPSS16 صورت گرفت. نتایج نشان داد که مقدار هدایت الکتریکی و درصد رس طی تغییر کاربری مسیل به کشاورزی افزایش یافته و دارای تفاوت معنیدار است، اما نسبت جذب سدیم، درصد شن و سیلت در تغییر کاربری مسیل به کشاورزی تفاوت معنی-داری نداشته است و درصد سنگ و سنگریزه در مسیل بیشتر از اراضی کشاورزی میباشد . همچنین تغییر کاربری اراضی باعث تغییر بافت خاک از شنی لومی به شنی-رسی لومی شده است

Keywords:

خصوصیات فیزیکی و شیمیایی , تغییر کاربری , منطقه درق , اراضی مسیل , اراضی کشاورزی