بررسی روش وجین دستی علف های هرز مزارع ریحان در جهت حفاظت پایدار محیط زیست و مقایسه آن با روش شیمیایی

ریحان با نام علمی ( Ocimum basilicum L.) از خانواده Lamiaceae به عنوان گیاهی دارویی و سبزی که استفاده از آن گیاهی از زمان های قدیم رایج بوده است. منشاء اصلی این گیاه، جنوب آسیا است. با توجه به سطح تولید این گیاه و معضل علف هرز این مزارع و حفظ پایداری محیط زیست از سویی دیگر، موجبات آزمایشی شامل وجین دستی و مقایسه آن با اثر برخی سموم شیمیایی مانند تریفلورالین، اتال فلورالین، اکسی فلورفن و شاهد بدون اعمال علف کش در مزرعه ریحان را فراهم آورد. در نتایج به دست آمده مشاهده گردید، تیمار وجین دستی بیشترین تاثیر مثبت را بر افزایش فاکتور های تعداد برگ، تعداد ساقه و تعداد بوته داشته و با وجود عدم اختلاف معنی دار میان سه علف کش استفاده شده بیشترین درصد کاهشی (منفی) مربوط به کاربرد علف کش اکسی فلورفن به دلیل تاثیر نامطلوب سوختگی در ریحان با وجود کنترل 100درصدی علف هرز بوده است. بر این اساس به نظر می رسد با توجه به حجم وسیع کاربرد این گیاه در کشور و از سوی دیگر لزوم حفظ پایداری محیط زیست یکی از بهترین راه های مدیریت علف هرز مزارع ریحان وجین دستی و سنتی این مزارع باشد.

Keywords:

وجین دستی , ریحان , اتال فلورالین , اکسی فلورفن , تری فلورالین