نفیسه سلجی - استاد راهنما ، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه
پریسا دراج - استاد مشاور ، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه
محمدعلی تبریزی میاندوآب - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد هریس

ادبیات و معماری هر کشوری نه تنها نشان دهنده فرهنگ مردم آن کشور است بلکه می تواند نقطه مشترک فرهنگی بین تمدن های کشورهای دیگر نیز باشد فقط کافی است انسان ها به جای دیدن تضادهای فرهنگی به مشترکات فرهنگی نگاهی بیندازند تا با تاکید بر آنها بتوانند تعاملات بسیاری در روابط انسانی در سطح بین الملل به وجود آورند که نمونه آن را می توان در شاهنامه و معماری اسلامی دید اما متاسفانه از آنجا که اکثر ایرانیان از شاهنامه یا معماری اسلامی اطلاع چندانی ندارند فقط آنچه می دانند جنبه ادبی و زیبایی آن می باشد , شاهنامه و معماری دارای ابعاد بسیاری می باشد که از آن جمله می توان به بعد فرهنگی و بین المللی آنها اشاره کرد که در این مقاله سعی می شود بیشتر به تاثیر شاهنامه در بیان اساطیر و معماری ایرانی و اسلامی و تا حدودی مشترکات بین المللی را تحلیل نماییم .فارغ از بکار گیری کتیبه ها و کاشی های نفیس مزین به اشعار بزرگان ادب پارسی در معماری , از آن جایی که مفهموم اشعار در بر دارنده تفکر و عقاید جامعه ای بوده که شاعر در آن می زیسته ,می توان کاربردهای مادی و معنوی عناصر معماری را در کلام شاعران هر عصر جستجو کرد. نمونه ی بارز این اشعار را می توان در شاهنامه نام برد , زیرا سرامد تمام اشعاری که برای معرفی فولکوریت جامعه سروده شده است در شاهنامه ید طولانی دارد .فردوسی با بیان اسطوره های ایرانی و معرفی نمادهای معماری در اشعار خود به زیبایی فرهنگ ایرانی را بیان کرده است. این اشعار و تعاریف را می توان پلی برای ارتباط به فولکوریت جامعه زمان شاعر و فولکوریت جامعه کنونی برشمرد. زیرا شاهنامه ی فردوسی , سرگذشت قومی و ملی ما و ارتباطات بین المللی حاکم در آن دوره , آمیزه ای پربها از اسطوره , حماسه و تاریخ می باشد. در اشعار شاهنامه نه تنها به معرفی شاهان و اسطوره ها بلکه به ظرافت به بیان معماری ایرانی نیز پرداخته شده است به گونه ای که خواننده به راحتی می تواند با طاق و گنبد و دژ ارتباط برقرار کند طاق ها و گنبدهایی که تلور آن را می توان در معماری اسلامی نیز به طول کامل آن هم در قالب فلسفه اسلامی دید.

شاهنامه , اساطیر , معماری ایرانی , فردوسی ، تعامل فرهنگی،صلح جهانی