مونا مهرانفر - دانشجوی دکتری معماری- عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرمشهر

ستایش از آب در دوران باستان و به خصوص در زمان سلسله های هخامنشی، پارتی و ساسانی جنبه بسیار قوی عقیدتی داشته است. آب، دو فرشته نگهبان داشته است. یکی داپم ناپات و دیگری آناهیتا که به عنوان فرشته مخصوص آب از ارزش و اعتبار ویژه ای برخوردار بوده و بسیار مقدس و مکرم بوده است. ساختن عمارت معماری برای نیایش آب، ابتکار ایرانیان بود. آنها برای ستایش و احترام به ایزدبانوی آب و یا برای جلوگیری از خشم او، نیازمند بنایی در حد کاخ بودند به همین دلیل نیایشگاه هایی منسوب به ایزد بانو، الهه آب ساختند.، معماری این نیایشگاه ها، باتوجه به اینکه آب همواره از تقدس خاصی برخوردار بوده است داری ویژگی های کالبدی منحصر به فردی می باشند. معبد آناهیتا در بیشاپور جایگاه برجسته آب در ایران باستان و آناهیتا- ایزد بانوی آب، این فرشته پاکی و طهارت را در کالبدی مقدس به تجلی وا داشته است. در این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی به واکاوی آناهیتا- ایزد بانوی آب، اعتقادات و جایگاه آب در ایران باستان پرداخته و تحلیلی مختصر بر معبد آناهیتا در بیشاپور خواهیم داشت و بیان خواهیم کرد که چرخه آب مرزها و رنگ ها و مذاهب را نمی شناسد. از قیود زمینی فراتر می رود و ابعاد آسمانی پیدا می کند.

آب، آناهیتا، ایزدبانو، بیشاپور