علی آل حسینی - دانشجوی دکترای مهندسی مواد و طراحی صنایع غذایی، گروه نانوفناوری مواد غذایی پژوهشکده علوم و صنایع غذایی، مشهد، ایران
محبوبه سرابی جماب - استادیار گروه زیست فناوری مواد غذایی پژوهشکده علوم و صنایع غذایی، مشهد، ایران
بهروز قرآنی - استادیار گروه نانوفناوری مواد غذایی پژوهشکده علوم و صنایع غذایی، مشهد، ایران
رسول کدخدایی - دانشیار گروه نانوفناوری مواد غذایی پژوهشکده علوم و صنایع غذایی، مشهد، ایران

امروزه در صنایع غذایی و دارویی به دنبال روشهایی هستند که علاوه بر صرفه اقتصادی، زندهمانی میکروارگانسیمهای پروبیوتیک را تضمین نمایند.درون پوشانی پروبیوتیکها یکی از روشهای موثر به منظور افزایش قابلیت زندهمانی پروبیوتیکها در طی فرآوری تا مصرف مواد غذایی است. در اینزمینه، رایجترین روشهای درون پوشانی شامل خشک کردن انجمادی، به دام انداختن در لیپوزوم، اکستروژن، پوشش بستر سیال، خشک کردن پاششیو ... می شود. هر یک از روشهای اشاره شده علاوه بر مزایا، دارای یک سری معایب نیز میباشند. همچنین با توجه به حساسیت میکروارگانسیمهای پروبیوتیک، به تازگی استفاده از روش نوین پاشش الکتروهیدرودینامیکی کاربرد یافته است. در این مقاله ضمن بررسی روشهای مختلف درون پوشانی پروبیوتیکها، ترکیبات مورد استفاده نیز مورد اشاره قرار خواهند گرفت

درون پوشانی، پروبیوتیک، پوششهای محافظتی