سیدامیر سیدمسلمی - دانشجوی دکتری، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
رحیم شاه ولی زاده - دانش آموخته کارشناسی ارشد ، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
سیده هما فصیح نیا - دانشجوی دکتری، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

بیوپلیمرهای نشاسته و کربوکسی متیل سلولز به علت دسترسی آسان، سهولت تولید و قیمت پایینتر به عنوان پلیمرهای زیستتخریبپذیر مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است. ازجمله معایب این فیلمها مقاومت کم آنها نسبت به نفوذپذیری به بخارآب و جذب رطوبت میباشد که با استفاده از نانوپرکنندهها (تولید نانوکامپوزیتها)، مخلوط کردن دو یا چند بیوپلیمر سازگار (تولید فیلم مرکب) و افزودن مواد آبگریز مانند لیپیدها (تولید فیلم امولسیونی) به محلول فیلمساز بهبود مییابد. در این تحقیق نانوذرات اکسید رویدر غلظتهای (0 ،1 ،3 و5 (%به فیلمها اضافه گردیدند. تاثیر غلظت نانوذرات بر میزان نفوذپذیری نسبت به بخار آب فیلمها، در دمایC°25 و شیب رطوبتی 99 -0) %داخل و خارج ویال) بررسی شد. در اثر افزودن نانوذرات نفوذپذیری نسبت به بخار آب کاهش مییابد. آزمون خواص رنگی بیان کننده افزایش زردی فیلمهای نشاستهای بوده است و نیز مشاهده گردید که میزان شفافیت فیلمها نیز کاهش مییابد.

بستهبندی تخریبپذیر، فیلم امولسیونی، نانواکسید روی، نانوکامپوزیت