سیده هما فصیح نیا - دانشجوی دکتری، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
سیدامیر سیدمسلمی - دانشجوی دکتری، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
رحیم شاه ولی زاده - دانش آموخته کارشناسی ارشد ، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

استفاده از پلاستیک ها، به ویژه پلی اولفین ها به طور قابل توجهی در دهه های اخیر تا حد زیادی به دلیل هزینه پایین، خواص مکانیکی خوب و وزن سبک افزایش یافته است. با این حال، این افزایش با چالش های بسیاری در ارتباط با دفع و تاثیر آنها بر محیط زیست همراهبوده است. اهمیت این امر به دلیل عدم تخریب آسان پلی اولفین ها به در محیط زیست و نیاز مبرم به یافتن راههای تجزیه کننده این مواد در طبیعت می باشد. پلی اولفین های تجزیه پذیر به گونه ای طراحی شده اند که با حفظ قابلیت کارایی به عنوان یک پلاستیک برای ارایه خدمات مورد نیاز، به محصولات نهایی غیر سمی در محیط دفعی تخریب شوند. آنها معمولا به صورت تخریب پذیر در اثر اکسیداسیونطراحی می شوند، به طوریکه ساختار شیمیایی آنها در اثر اکسیداسیون در هوا تغییر یافته و در نتیجه باعث شکستن مولکول ها به تکههای کوچک و سهولت تجزیه زیستی آن می شود. این مقاله بررسی جامع از شیمی مواد افزودنی برای تخریب پلی اولفین، خلاصه ای از تحقیقات عملی و صنعتی سیستم های تجاری در دسترس، مکانیسم تخریب و تجزیه بیولوژیکی و بررسی سمیت این مواد میباشد

پلیاولفین های تخریبپذیر، پیش تخریبکننده، تجزیه بیولوژیکی اکسیداسیونی، تخریب زیستی