زینب جادری - دانشجوی دکتری علوم و صنایع غذایی گرایش میکروبیولوژی، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه فردوسی مشهد
فریده طباطبایی یزدی - استاد گروه علوم و صنایع غذایی ، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه فردوسی مشهد
سیدعلی مرتضوی - استاد گروه علوم و صنایع غذایی ، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه فردوسی مشهد

نایسین یک پپتید ضد باکتری چند حلقه ای تولید شده توسط باکتری لاکتوکوکوس لاکتیس ، به کلاس I باکتریوسین ها به نام لانتی بیوتیک تعلق دارد که از نظرتجاری در نگهداری مواد غذایی استفاده می شود . این پپتید و دیگر مواد نگهدارنده مشابه با منشا طبیعی ،افزایش قابل توجهی در بهره وری جهانی در سالهای اخیر داشته اند . مسایل قابل توجه استفاده از نایسین در بخش صنعت غذا ، از جملهتعاملات کنترل نشده آن با اجزای مختلف مواد غذایی ، مانند تخریب و دافعه الکترواستاتیک مطرح است ، این موارد بطور بالقوه استفاده از این ترکیب را محدود می کند . فناوری نانو برای تنظیم و دستکاری نایسین جهت افزایش بیشتر کاربرد آن در بخش تغذیه و موادغذایی در حال گسترس چشمگیری می باشد . استراتژی جایگزینی ، ازجمله ترکیب نایسین با نانو ذرات سیستم هایی مانند نانو امولسیون، نانو ذرات پلیمری ونانو الیاف به منظور افزایش بهره مندی از نایسین در صنایع غذایی روبه افزایش است . در این مقاله اثرات قابل توجه کارایی نایسین در ترکیب با فناوری نانو برای بهبود ایمنی مواد غذایی ذکر شده است

مواد نگهدارنده ، فناوری نانو ، نایسین ، ایمنی مواد غذایی