عطا رادنیا - دانشجوی کارشناسی ارشد انتخاب و شناسایی مواد دانشگاه تربیت مدرس
فرشید مالک قایینی - استادیار بخش مهندسی مواد دانشگاه تربیت مدرس
رضا میراسمعیلی - استادیار بخش مهندسی مواد دانشگاه تربیت مدرس
مجتبی موسوی - مسیول گروه کارشناسی بخش قطعات فورج شرکت ساپکو

تحقیق حاضر به منظور بهینهسازی عملیات حرارتی کروی کردن بر روی فولاد 10B38 انجام شده است. در این تحقیق فولاد 10B38با دو ریزساختار متفاوت)مارتنزیتی و فریتی-پرلیتی(، تحت دو سیکل متفاوت عملیات حرارتی کروی کردن، یکی روی دمای بحرانیبه مدت 11 ساعت و دیگری پایین دمای بحرانی به مدت 12 ساعت قرار گرفت تا تاثیر نوع ریزساختار اولیه و نوع سیکل عملیاتحرارتی بر میزان کروی شدن فولاد 10B38 مشاهده شود. در این تحقیق از آزمایشهای کوانتومتری، متالوگرافی، میکروسکوپالکترونی، پراش اشعه ایکس، تعیین درصد فازی، ریزسختی و آزمون کشش فاقدار به منظور اندازهگیری قابلیت فورج سرد استفاده شد. نتایج نشان داد که در یک سیکل مشابه، فولاد مارتنزیتی بعد از عملیات حرارتی کروی کردن به طور کامل کروی میشود، درحالیکه فولاد دارای ریزساختار اولیه فریتی-پرلیتی دارای25/5درصد پرلیت میباشد. در یک ریزساختار اولیه مشابه فولادهای تحت عملیات حرارتی کروی کردن زیر دمای بحرانی نسبت به فولادهای تحت عملیات حرارتی کروی کردن روی دمای بحرانی،20-15 درصد پرلیت کمتری نشان دادند. نتایج آزمون کشش فاقدار نشان داد که با افزایش درصد پرلیت از صفر به 66/6درصد کرنش شکست از0/55به 0/26کاهش یافته است و در نتیجه با افزایش درصد پرلیت قابلیت فورج سرد کاهش مییابد.

فولاد 10B38 ، عملیات حرارتی کروی کردن، قابلیت فورج سرد