احسان موسوی امام چایی - دانشجوی کارشناسی ارشد M.B.A ، دانشگاه ادینبورگ اسکاتلند ( E.B.S ،)مسیول دفتر فنی شرکت بلندپایه
آرش صادقی - کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه تهران، معاونت مهندسی شرکت بلندپایه،
محمد شاعری - کارشناسی مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، کارشناس فنی شرکت بلندپایه،

گسترش صنعت ساخت و ساز در کشور ایران طی سالها همراه با رشد شرکت های پیمانکاری و پیچیده شدن ساختار سازمان های پیمانکاری و بخصوص پیمانکاران عمومی ) GC ( در این حوزه بوده است. بدین ترتیب نحوه ارجاع کار در این سازمان ها و استفاده ازسیستم های اجرای پروژه ) PDS ( بهینه در هر پروژه ای حایز اهمیت می باشد. در متن حاضر نیز به منظور تشریح فرآیندهای واگذاریریسک در پروژه های شرکت بلندپایه ابتدا به معرفی ساختار شرکت و فرمت های قراردادی تجربه شده در پروژه های گوناگون پرداخته می شود و با استفاده از روش اجرای پروژه بصورت پیمان مدیریت نحوه انتقال بخشی از ریسک ها به مدیرپیمان و همچنین تعیین ابزارهایپاداش و تشویق به منظور افزایش بهره وری و کاهش هزینه و زمان پروژه در قالب قراردادهای منعقده تشریح می گردد. پروژه آب شیرینکن بندرعباس نیز به عنوان یکی از پروژه های منتخب که از این روش اجرای پروژه بهره مند گردیده است از بعد کیفی و کمی مورد بررسی قرار می گیرد. تجربه استفاده از روش CM@Risk در پروژه ها نشان می دهد که تعیین گارانتی های هزینه و زمان در قرارداد بههمراه مشوق های مالی جهت تولید کارهای جدید، افزایش کارکردها در صورت وضعیت ها و کاهش زمان اجرا موجب افزایش انگیزه هایمدیرپیمان جهت انجام مطالعات مهندسی ارزش و همچنین افزایش کارکرد می گردد، همچنین تهیه برنامه مدیریت پروژه شامل بررسی جامع ساختارهای اجرای پروژه شامل روش های اجرا و واگذاری و تعیین ریسک های پیش رو در ابتدای آغاز بکار پروژه می تواند راهگشا باشد.

پیمان مدیریت با ریسک CM@Risk ، پروژه آب شیرین کن بندرعباس، سیستم اجرای پروژه ( PDS )، پیمانکارعمومی ( GC )