نسترن محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس

هر امروزه با توسعه روزافزون شهرنشینی و افزایش جمعیت در شهرها و احداث مجتمع های بزرگ اهمیت سازگاریفضاهای عمومی با نیاز های اجتماعی بیشتر مورد توجه قرار می گیرد . کودکان در تمامی سنین که از اهمیت ویژهای در میان گروه های انسانی برخوردارند . از این رو ضرورت ایجاد فضاهایی به منظور جلوگیری از بی تحرکی ، کاهشآگاهی محیطی و عدم تعامل با محیط مطرح می گردد. معمار منظر به عنوان طراح محیط وظیفه دارد فضایی خلقکند که از همه لحاظ پاسخگوی نیازهای کودک و زمینه ساز رشد او (شامل رشد شناختی، عاطفی، هوشی،شخصیتی و اجتماعی) باشد . این نوشتار بر آن است تا با بررسی مشخصه های منظر شهری به عنوان رویکرد منظرینبه تحلیل همه جانبه پارک کودک بپردازد . این رویکرد با وجود نوین بودن به دلیل برخورداری از ویژگی های منحصربه فرد باعث ادراک بهتر کودک از محیط می گردد و تعامل میان آنها را نیز موجب خواهد شد. در نظر گرفتن برخیشاخصه ها در طراحی پارک کودک میتواند به رشد و پرورش فکری و ذهنی آنها کمک کند. برای نیل به این هدفشناخت کامل کودک به عنوان مخاطب طراحی، درک سطح او از رشد شناختی و توجه به رابطه ای که با محیطبرقرار می کند ضروریست. همچنین گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای انجام شده است.

رویکرد منظرین، ادراک فضایی ، پارک کودک، منظر شهری، حواس کودک