معماری پایدار،مسیر توسعه برای انرژی های تجدید پذیر

باید طوری طراحی شود که استفاده از منابع جدید به حداقل برسد و بتوان در پایان عمر مفید ساختمان از آن به عنوان منبعیبرای ایجاد سازههای دیگر بهره برد. گرچه این اصل بیشتر به ساختمانهای جدید اشاره دارد ولی باید به خاطر بسپاریم که مرمت و احیاءوضعیت ساختمانهای فعلی در راستای کاهش اثرات زیست محیطی به اندازه روش ساخت ساختمانهای جدید حایز اهمیت است. بایدبدانیم تعداد منابع برای ایجاد محیطهای مصنوع جدید در جهان محدود است ونمیتوان برای بازسازی و ساخت هر نسل از ساختمان ها،مقدار جدیدی از آنها را مورد استفاده قرار داد. استفاده مجدد میتواند در مسیر استفاده از مصالح بازیافت شده یا فضاهای بازیافت شدهشکل بگیرد. همچنین تغییر در ساختمانهای قدیمی برای کاربردهای جدید یکی دیگر از راههای کاهش استفاده از منابع جدید است کهگرچه هزینه ها و مشکلاتی به همراه دارد با این حال مزایای حاصل از استفاده مجدد از این ساختمان های بزرگ در کنار یکدیگر و درونیک محیط شهری میتواند بر این مشکلات و هزینه ها غلبه کند. نوسازی ساختمان های موجود در شهرهای بزرگ و کوچک همچنینمی تواند موجب حفاظت از منابع مورد استفاده جهت بازسازی ساختمان و در نتیجه جلوگیری از تخریب جامعه شود. درک محیط طراحیساختمان باید به گونه ای باشدکه استفاده از توانایی های محیط و منابع انرژی محلی امکان پذیر گردد. اگر ما به امکانات محیطی که درآنهستیم آگاه باشیم می توانیم از صدمه زدن به آنها جلو گیری کنیم. درک تاثیرات محیطی طراحی پایدار سعی در درک تاثیرات محیط ازطریق ارزیابی و تحلیل سایت دارد:ارزیابی انرژی مصرفی، سمیت مصالح و تکنیک های ساختمان سازی. تا ثیرات منفی محیطی را می تواناز طریق استفاده مصالح ساختمان سازی پایدار، مصالح با سمیت کمتر و مصالح ساختمانی قابل بازیافت کاهش داد.

Keywords:

انرژی های تجدید پذیر , معماری پایدار , محیط زیست پایدار , طراحی پایدار