سعید رحیمی - کارشناسی ارشد مدیریت و کارشناسی عمران

بی تردید یکی از وظایفی که بر دوش جامعه مهندسین می باشد مقاوم سازی دقیق بناهایی است که در آیندهساخته می شود، اما آنچه در این راستا حایز اهمیت می باشد ایمن سازی و بهسازی این بناها است. متاسفانه بخشعظیمی از ساختمان های کشور براساس ضوابط فنی استوار نیستند. از میان حوادث طبیعی، زلزله بیشترین صدمهرا بر بناهای روستایی (آجری، سنگی و خشتی) وارد می سازد. این امر صرفا به دلیل شد تامواج ناشی از زلزلهنیست، این مصالح، خود از مقاومت کششی اندکی برخوردار هستند و اصولا در محاسبات و طراحی این بناها نیز،مقابله با نیروهای افقی مورد توجه قرار نگرفته است. تاریخچه زلزله های اخیر ایران نشان می دهند که تقریبا هرپنج سال، یک زلزله با بزرگی بیش از 5 ریشتر با تلفات جانی و خسارات مالی بالا در کشور به وقوع می پیوندد.گستردگی تلفات و خسارات مالی و جانی ناشی از این سوانح در ساختمان های بنایی نشان از این واقعیت داردکه استحکام و مقاوم سازی ساخت و سازها باید در برنامه ریزی و سیاست گذاری های مسیولان اجرایی از اولویتیویژه برخوردار باشد. بدیهی است توجه به سیستم های مقاوم ساختمانی و بهسازی ساختمان های روستایی می-تواند از تلفات ناشی از زلزله بکاهد. رویکرد این مقاله نیز ارایه راهکارهای اجرایی در خصوص ایمن سازی ایندسته از ساختمان ها خواهد بود.

زلزله، بازسازی، بهسازی، مرمت، زلزله، نواحی روستایی، آسیب پذیری