مرضیه اکرمی - گروه معماری، واحد مشهد ،دانشگاه آزاد اسلامی ، مشهد، ایران
خسرو افضلیان - گروه معماری، واحد مشهد ،دانشگاه آزاد اسلامی ، مشهد، ایران

به دلیل رشد شهرنشینی دهه های اخیر در ایران، الگوی تولید مسکن تغییر یافته و لزوم ایجاد انبوه مسکن، سبب کاهشکیفیت و مطلوبیت طراحی ها گشته است. با توجه به اهمیت محل سکونت و کیفیت محیط مسکونی در شهر به عنوانمحیطی تاثیرگذار بر روحیه و نشاط ساکنین مجموعه های مسکونی که از محیط های مهم زیستی- انسانی می باشد، لزومتوجه به مسکن و ایجاد فضاهایی که در برقراری تعاملات اجتماعی و ارتقای روابط همسایگی موثر باشد بیشتر نظر ما را بهخود جلب می کند. فضاهای جمعی یک مجتمع مسکونی، اگر از طراحی مناسب برای تجمع ساکنین برخوردار باشد، میتواند به عرصه هایی برای تعامل و تباد ل نظر ساکنین مبد ل گردد. این فضاها را می توان به نوعی در امتداد فضاها و عرصههای زندگی خصوصی افراد دانست که وجود آنها در یک مجتمع مسکونی حیاتی است. از این رو فضای عمومی به عنوانعاملی که می تواند پویایی اجتماعی، فرهنگی و روانی افراد را سبب شود مورد توجه این تحقیق قرار گرفته است. اینگردآوری با روش کیفی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای بررسی شده است که در آن ابتدا به بیان و بررسی لزوم حس اجتماعو زندگی جمعی پرداخته است و سپس نقش فضاهای عمومی مجتمع مسکونی در افزایش تعاملات اجتماعی بررسی خواهدشد و در انتها به ارایه راهکارهای موثر در جهت تعامل پذیر شدن فضاهای عمومی مجتمع مسکونی پرداخته خواهد شد.

مجتمع مسکونی، فضاهای جمعی، فضاهای عمومی، تعاملات اجتماعی