بهرام رضایی تمر - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش زبان و ادبیات فارسی، پردیس شهید رجایی ارومیه
رسول بهنام - استادیار گروه علوم انسانی دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید رجایی ارومیه

بودن شعرا و نویسندگان وتحصیل عالم دینی بسیاری از آثار مهم ادبی ما ایرانیان، به ویژه ادبیات کلاسیک ایران زمین، به دلیل آنان درمکتب خانه های زمان خود،نه تنها ماهیت ادبی دارند بلکه سرشاراز آموزه های اخلاقی وتربیتی گوناگون،با رویکرد مذهبی اجتماعی می باشند. یکی ازاین شاعران ونویسندگان توانمند پارسی گوی، فردی است به نام سعدی شیرازی که شهرت او و ارزش آثارش در ادبیات دنیا شهره ی عام وخاص است. سعدی درآثارخود با فصاحت و بلاغتی کم نظیر به بیان اصول اخلاقی و تربیتی پرداخته و به شیوه های گوناگون اعم از بیان حکایات و آوردن ضرب المثل و طرح جدال و ... سعی درتبیین این نکات ارزشی به صورت ساده و بعضا پوشیده و ضمنی می نماید. دراین مطالعه تلاش شده است که دیدگاه ها و اندیشه های ارزشمند این شاعر و نویسنده ی متدین در زمینه تعبد و دینداری به عنوان یکی از شاخصه های تربیتی مورد نظر اسلام، درکتاب گلستان با رویکرد متنپژوهی، بررسی و سپس با تبیین چگونگی انعکاس این موضوع در حکایت های آن کتاب، جنبه های ناشناخته شخصیت این شاعر بزرگ و اعتقاد راسخ او بر ارتباط انسان با خدا و لازمه ی آن، یعنی؛ سر فرود آوردن در برابر اوامر الهی، ارزیابی گردد.

سعدی، گلستان، اصول تربیتی، تعبد