مهدی امیری - عضو هیات علمی دانشکده هنر دانشگاه زابل

در تیاتردرمانی به فرد کمک می شود تا با تجسم و بازی کردن یک مسیله به جای فقط صحبت کردن در مورد آن (روان درمانی مرسوم) مسیله را بازنگری کرده، برای آن راه حل مناسب را پیدا کند. در این مقاله تیاتر درمانی در کودکان و نوجوانان تحلیل شناختی را ابعاد تجربی و کنشی پیوند می دهد در عمل-پیاده کردن تعامل بین فردی در یک مسیله درگیر کردن جسم و ذهن به این که رویدادی در حال وقوع در زمان اکنون است .نظرات و احساس هایی را به سطح آگاهی فرد منتقل می کند که فقط در حالت گفت و گو در مورد آن مسیله، امکان پذیر نیست. وجوه غیرکلامی نه فقط در کم و کیف رابطه اثر دارند بلکه سرنخ هایی از انگیزش های نهفته درونی هستند را مورد بررسی قرار می دهد.

تیاتر درمانی، کودکان و نوجوانان، پسیکودرام