معصومه احمدپور - گروه مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
کیامرث فتحی هفشجانی - گروه مدیریت صنعتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

هدف اصلی این پژوهش ارایه مدلی بود که ریسک ورود نوآوری به درون سازمان را تخمین بزند همچنین با استفاده از مدل ارایه شده می توان اثرات تخریبی یک نوآوری پس از ورود به یک سازمان را برآورد کرد. مراحل این پژوهش : ابتدا چارت سازمانی بررسی و بخش های مختلف آن شناسایی شد. سپس بخش هایی که با یکدیگر در ارتباط بوده و بر فعالیت های یکدیگر اثر می گذاشتند را انتخاب کردیم. زیر واحدهای هر بخش و جهت ارتباطات در آن ها را مشخص و سپس برای هر بخش و زیرواحدهای آن سناریوهای اثردومینو را می نویسیم. معادلات به دست آمده به نرم افزار لینگو منتقل شدند تا برآورد ریسک تخریب براساس محاسبات آماری به دست آید. بر طبق نتایج به دست آمده می توان نوآوری را به بخش هایی که ریسک در آن ها بالاست وارد نکرد یا به واحدهای خاصی از سازمان اعمال کرد تا حداقل خرابی را داشته باشیم.

نوآوری، نوآوری مخرب، ارتباطات سازمانی، اثر دومینو، سازمان های متداخل