تاثیر رسانایی اولیه فیلم نازک نانوکامپوزیت نانولوله کربنی چند جداره و پالادیوم در حساسیت سنسور های آشکارساز گاز متان

در دنیای امروز، نیاز شدیدی به حسگرهای الکترونیکی پایدار، حساس و ساده که بتواند مقادیر بسیار کمی از گازها را شناسایی کند، احساس می شود. طی سال های گذشته، توجه بسیاری از محققان به استفاده از نانولوله های کربنی در ساخت آشکار ساز گاز های قابل انفجار و سمی، جلب شده است. قرار دادن نانوذرات پالادیوم روی نانولوله های کربنی به روش کاهش شیمیایی می تواند در مقابل گاز متان و هیدروژن واکنش نشان دهد. در این مقاله ابتدا نانولوله های کربنی عامل دار شده و سپس با نانوذرات پالادیوم تزیین می شوند سپس جهت ساخت سنسور گاز متان، نانوکاموزیت Pd/MWNT به روش drope coating روی زیرلایه شیشه ای که یک میکروالکترود شاخه ای (IDE) روی آن لیتوگرافی شده، لایه نشانی می شود. در کار حاضر دو سنسور متان با رسانایی مختلف از نانوکامپوزیت، ساخته می شود. ابتدا گروه عاملی ایجاد شده روی سطح نانولوله کربنی با طیف سنجی تبدیل فوریه نور مادون قرمز (FTIR) مشخص می شود در ادامه به کمک تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) و طیف سنجی پراش انرژی پرتو ایکس(EDX) مورفولوژی نانو کامپوزیت نانولوله کربنی و پالادیوم مورد مطالعه و بحث قرار می گیرد. سپس نتایج عملکرد دو سنسور به گاز متان در دمای محیط و در شرایط یکسان ( میزان غلظت گاز و سرعت فلو گاز یکسان است) بررسی می شود. از نتایج عملی مشاهده می شود که سنسور با رسانایی اولیه بیشتر، حساسیت بالاتری دارد.

Keywords:

پالادیوم , نانولوله کربنی , نانو کامپوزیت , متان , سنسور گاز