مریم مسلم پور - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران.
مهری مهرجو - دانشیار، دانشکده برق و کامپیوتر، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.

خوشه بندی یک تکنیک برای گروه بندی گره هایی است که از نظر جغرافیایی در مجاورت هم قرارر دارند. هدف ما در این مقاله ارایه یک الگوریتم خوشه بندی جهت افزایش زمان زنده ماندن خوشه و بهبود پایداری برای شبکه های خودرویی است. متاسفانه به دلیل سرعت بالا و متفاوت خودروها، محیط شبکه های خودرویی به شدت پویا است و از این رو ارایه راه حلی برای گروه بندی خودروها در خوشه های پایدار خیلی دشوار است. خوشه بندی خودروها در گروه های مختلف، مزایای زیادی برای شبکه های خودرویی دارد که می توان به افزایش مقیاس پذیری شبکه از لحاظ دانلود داده، پردازش داده و کنترل سربار اشاره کرد[1]. روش های خوشه بندی پایدار سربار خوشه بندی مجدد را کاهش می دهد و تغییرات کمتر سرخوشه منجر به پایداری بیشتر خوشه می گردد[2]. روش پیشنهادی ما از تعداد پارامترهای بیشتری نسبت به سایر روش های موجود برای خوشه بندی استفاده کرده است که عبارتند از سرعت، جهت، موقعیت مکانی و چگالی ترافیک. همچنین علاوه بر انتخاب یک سرخوشه اصلی برای هر خوشه دو سرخوشه فرعی نیز انتخاب شده است تا از بین رفتن سرخوشه اصلی منجر به متلاشی شدن خوشه نگردد. برای آزمایش روش پیشنهادی از شبیه ساز ++OMNET استفاده شده است و نتایج بدست آمده با نتایج سه روش خوشه بندی AMACAD، Zhang و Rawashdeh که روی بهبود پایداری خوشه کار کرده اند و نتایج بهتری نسبت به سایر روش ها داشته اند، مقایسه شده است. نتایج حاکی از بهبود قابل توجه زمان زنده ماندن خوشه در روش پیشنهادی نسبت به سایر روش ها است.

شبکه های خودرویی، خوشه بندی، سرخوشه، مقیاس پذیری، پایداری خوشه، مدیریت ترافیک