سعید رضا عاملی - عضو گروه ارتباطات دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران- مهر ۱۳۸۴

اگر چه آغاز کار حرفه ای روابط عمومی را به تاسیس دفتر تبلیغات بوستون در سال 1900 بر می گردانند (دیفلور و دنیس، (2002:723). ولی به نظر می رسد روابط عمومی راهبرد مدیریتی است که در فضای جنگ جهانی اول بوجود آمد، توسعه پیدا کرد و سیاست گذاری شد تا بر افکار عمومی، عقاید، انگیزه ها و یا عکس العمل مردم نسبت به یک ایده خاص، یک تولید مشخص و یا سازمان. حزب و گروه اجتماعی معین تاثیر بگذارد. بنابر نظر کوهن (1376:11) «آگاه ساختن، متقاعد ساختن و ایجاد همبستگی» افعالی هستند که بر عمل روابط عمومی حاکم است. نقش آفرینی روابط عمومی منشاء ظهور بنگاه های خدمات رسانی روابط عمومی شد که در عرضه خدمات پشتیبانی روابط عمومی به موسسات دیگر اختصاص پیدا می کرد (همان منبع، ص 27). موضوع روابط عمومی هم در سطح محلی و ملی و هم در قلمرو بین المللی و جهانی در میان بسیاری از دولتها و ملتها اهمیت بسیار زیادی دارد. طی این سالها روابط عمومی روندهای تخصصی شدن و حرفه ای شدن را هم به لحاظ محتوا و مفهوم و از هم از حیث ابزار با رویکرد پیشرفت گرایانه ای طی کرده است. روابط عمومی شامل همه فعالیت های مربوط به آگهی ها، اطلاعیه ها، تشویق فعالیت ها و ارتباطات از طریق رسانه های ارتباط جمعی جهت انعکاس برنامه های سازمان ها و شرکت های دولتی و خصوصی است. دایره کار کار روابط عمومی بصورت همزمان در تجارت با بازاریابی و نفوذ، و معماری کالا نیز مطرح می باشد که عرصه بسیار گسترده ای پیدا می کند.