توافق سطح خدمت در حسگر- ابر

اینترنت اشیاء از جمله موضوعاتی است که در سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. یکی از موضوعاتی که پژوهشگران این حوزه به آن علاقه مند هستند حسگر- ابر می باشد. در حسگر- ابر مالکان شبکه های حسگر می توانند اطلاعات خود را در اختیار ارایه دهندگان خدمات ابری قرار دهند، در این صورت کاربران و یا برنامه های کاربردی می توانند بدون اینکه درگیر جزییات شوند نیازمندی های خود را رفع کنند و از خدمات ابری و حسگری بهره برند؛ پس یکی از مواردی که در حسگر- ابر باید به آن پرداخته شود جلب رضایت کاربران می باشد. در این مقاله، معماری چهار لایه ای برای حسگر- ابر پیشنهاد شده است که شامل لایه های شبکه ی حسگر، رایانش ابری، کارگزار و برنامه ی کاربردی می باشد. مالکان شبکه های حسگر و ارایه دهندگان خدمات ابری دارای پارامترهای توافق سطح خدمت متفاوتی می باشند. مالکان شبکه های حسگر می توانند در یک یا چند ارایه دهنده ی خدمت ابری ثبت نام کنند، آن ها سپس پارامترهای سطح خدمت خود را در اختیار ارایه دهندگان قرار می دهند، به طور مشابه ارایه دهندگان خدمات ابری نیز به یک یا چند کارگزار متصل می شوند. کاربرانی که می خواهند کار خود را به انجام برسانند نیز در یک یا چند کارگزار ثبتنام می کنند. هر کارگزار سعی می کند با توجه به درخواست کاربر بهترین ارایه دهنده ی ممکن را بیابد و به او معرفی کند. کارگزا ر ها برای یافتن بهترین ارایه دهنده، از یکی از روش های تصمیم گیری چند شاخصه به نام جمع پذیری ساده ی وزین استفاده می کنند سپس، از آنجایی که کاربر از هر کارگزار یک پیشنهاد دریافت کرده است، با استفاده ی دوباره از این روش، از بین موارد پیشنهادی بهترین ارایه دهنده را برمی گزیند و کار خود را به او می سپارد. با استفاده از روش پیشنهادی می توان بدون درگیر کردن کاربران، تا حد زیادی رضایت آن ها را جلب کرد با توجه به اینکه هر کارگزار به چند ارایه دهنده ی خدمت ابری متصل است، پس هر چه کاربران به کارگزاران بیشتری متصل شوند احتمالا پیشنهادات بهتری نیز دریافت می کنند. در این مقاله عملکرد روش جمع پذیری ساده ی وزین در چند پیکربندی متفاوت از معماری چهار لایه مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

توافق سطح خدمت , جمع پذیری ساده ی وزین , حسگر- ابر , رایانش ابری , کارگزار