رضا دوست محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحدسنندج
فرزین چاره جو - دکتری شهرسازی واستاددانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج

هدف اصلی این پژوهش بررسی عوامل کالبدی درکاهش احساس تعلق به مکان درمحلات شهری وارایه راهکارهایی درجهت افزایش این مهم می باشد. رشدشتابزده شهرها وافزایش جمعیت شهرنشین به ویژه دردوران معاصرنگاه کمی گرایانه به مقوله مسکن وعناصرکالبدی درشهرسازی بامعضلاتی نظیرکاهش احساس تعلق به مکان ومحله رادربرداشته است واین فرایند ضرورت انجام مطالعات گسترده درجهت بهبود وارتقای برنامه ریزی کالبدی را درابعاد کمی وکیفی می سازند. پژوهش حاضرتوصیفی تحلیلی است وروش جمع آوری داده ها واطلاعات بااستفاده ازمطالعات کتابخانه ای ومشاهدات عینی برپایه مرورمتون واسناد مرتبط وبررسی نظرات آرای صاحب نظران می باشد.نتایج این تحقیق نشان می دهد که درایجاد وافزایش احساس تعلق به مکان ویژگی های منحصربه فرد مکان وجلب مشارکت وتعامل طیف وسیعی ازافرادوسازمانهایی که درفرایند برنامه ریزی دخیل و یاذینفع هستنداثر بخش وکارامداست . درنهایت راه حل های پیشنهادی باتشکیل کارگروههای برای طراحی درجهت ظرفیت سازی وارتقا توانمندسازی شهروندی وهمچنین اجرای طرح های ازمایشی وبسط نتایج به سایرمحلات مشابه شهری ارایه گردیده است.

برنامه ریزی شهری، کیفیت محلات، حس تعلق به مکان، محلات مسکونی