محمدرضا امام جمعه - دانشیار دانشگاه شهید رجایی
لیلا رضایی - دانشجوی دکتری برنامه ی درسی

در این مقاله سعی شده است با روش تحلیل ±توصیفی ،ابتدا به ارایه برخی از ویژگی های مهم مبانی انسان شناسی از منظر سند تحول بنیادین پرداخته و سپس همان ویژگی ها نیز از منظر پست مدرن مطرح گردیده و در پایان به تطبیق و مقایسه این دو دیدگاه پرداخته شده است.آنچه در این نوشتار بدان میپردازیم ارایه دو تصویر از انسان است که تا حدودی، مقابل هم قرار گرفته اند. تصویر نخست، تصویری است که اندیشمندان پست مدرن از انسان امروزی ارایه میدهند و تصویر دوم تصویری است که سند تحول بنیادین برگرفته از متون غنی اسلامی از انسان ارایه میدهد. با مقایسه ی این دو دیدگاه به این نتیجه دست می یابیم که انسان پست مدرن همچون مجسمهای بی روح و راکد است که تماما شیفته و فریفته خود است و در خلایی کویرگونه در پی التذاذ حداکثری خود است. اما در سند تحول بنیادین، انسان مسافری است غایتمند که سفرش را از خاک آغاز نموده است و لحظه به لحظه با شوری وصف ناپذیر به سمت غایت خود حرکت میکند. از منظر پست مدرن انسان موجودی بالفعل ولی در سند تحول بنیادین بالقوه است و به شرایطی لازم دارد تا استعدادها و فطرت او شکوفا شود.

انسان شناسی، هویت، سند تحول بنیادین، پست مدرنیسم