بررسی رابطه فرزند پروری با انگیزه تحصیلی، تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان شهر کرمانشاه

هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط انواع سبکهای حل مساله با شیوه های فرزند پروری و بررسی میزان پیش بینی کنندگی این متغیرها بر انگیزه تحصیلی، تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. بدین منظور تعداد 400نفر، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای از دانش آموزان مقطع متوسطه شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 1395-1394 انتخاب شده و با استفاده از پرسشنامه شیوه های فرزندپروری دایانا باوم ریند، مقیاس استاندارد انگیزش تحصیلی هارتر، پرسشنامه تنیدگی تحصیلی گادزلا و معدل کل سال تحصیلی دانش آموزان داده ها جمع آوری شد . برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار 22 SPSS استفاده گردید. در بررسی ارتباط بین حیطه های شیوه فرزند پروری و انگیزشتحصیلی، تنها بین شیوه فرزند پروری مستبدانه و انگیزش تحصیلی بیرونی ارتباط مثبت معناداری وجود داشت . در بررسی ارتباط بین حیطه های شیوه فرزند پروری و تنیدگی تحصیلی، تنها بین شیوه فرزند پروری مستبدانه و تنیدگی تحصیلی ارتباط مثبت معناداری وجود داشت. همچنین، ارتباط بین شیوه فرزندپروری دموکراتیک با پیشرفت تحصیلی مثبت است وارتباط بین شیوه های فرزندپروری مستبدانه و سهل گیرانه با پیشرفت تحصیلی منفی است. هرچند، بین هیچکدام از حیطه های شیوه فرزندپروری با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود نداشت.

Keywords:

شیوه های فرزند پروری , انگیزه تحصیلی , تنیدگی تحصیلی , پیشرفت تحصیلی