بررسی پیاده راه شهری در جهت حفظ اکولوژی و تحقق توسعه پایدار شهری (نمونه موردی مطالعه خیابان بوعلی سینا همدان)

حمل ونقل موضوع کلیدی درمباحث پایداری شهری است. وابستگی به خودرو درهرجا که شکل شهر وگزینه های حمل و نقل به گونه ای استکه انتخاب ، محدود به استفاده از خودرو می شود وجود دارد از آنجا که دسترسی خوب می تواند موجب کاهش مسافت سفرها ونیاز به خودروشود بنابراین توجه به دسترسی مطلوب در تحقق توسعه پایدار حیاتی است. مقاله حاضر با رویکردی توصیفی تحلیلی و ازطریق ابزار گردآوریاطلاعات کتابخانه ای اسنادی و میدانی تلاش نموده است، با بررسی نظریات گوناگون در خصوص مفاهیم پیاده و اصول توسعه پایدار، مساله توجهبه جایگاه افراد پیاده در خیابان بوعلی همدان و یافتن راه حل هایی جهت تحکیم توسعه پایدار را بررسی کند، که این عوامل رویکرد اصلی درمطرح ساختن موضوع عابر پیاده و پیاده راه سازی محور بوده است. هدف اصلی شکل گیری موضوع مورد نظر، جایگاه توسعه پایدار در پیادهمداری است. این پژوهش در جهت تحلیل ایده پیاده راه سازی طرح تفصیلی مصوب سال 89 در همدان می باشد که به این صورت که اقدامیکاملا یک بعدی بوده و به نظرات مردم توجهی نشد،که البته اثرات آن در ادامه پژوهش مورد بررسی قرار میگیرد که اجرای آن با موفقیت همراهنبوده ، زیرا از توقعات شهروندی و اصول اصلی پروژه که توسعه پایدار می باشد. غفلت کرده است. در این راستا پیشنهاداتی ارایه شده که درصورت بازبینی طرح میتواند موفقیت نسبی ایده را به همراه داشته باشد. نتیجه حاصل از آن این بود که این طرح موفقیت چندانی در اجرایی ساختنتوسعه پایدار نداشته و تا حدی جوابگوی نیاز های مردم در دهه های آتی و توجه به محیط زیست پایدار نبوده است.

Keywords:

پایداری فضای شهری , پیاده راه , عابر پیاده , خیابان بوعلی , همدان