نقش شناخت توان های گردشگری در پایداری جمعیتی، محدوده مورد مطالعه: استان کرمان

با وجود قابلیت ها و جاذبه های بالای طبیعی و فرهنگی-تاریخی گردشگری در استان کرمان چالش های متعدداجتماعی – فرهنگی، اقتصادی و... در مناطق شهری و به ویژه روستایی استان مشاهده می شود و روند ناپایداریجمعیتی در این مناطق مشهود است؛ این پژوهش با هدف شناسایی نقش توان سنجی گردشگری در پایداریاجتماعی جمعیت شهری و روستایی استان کرمان صورت پذیرفته است. این پژوهش با توجه به ماهیت آن، از نوعکاربردی بوده و روش پژوهش به صورت اکتشافی و توصیفی- تحلیلی است. برای گردآوری داده های موردنیاز از روشاسنادی یا کتابخانه ای استفاده شده و تحلیل داده ها به صورت کمی (AHP، رتبه بندی تاپسیس) و کیفی (استدلال عقلانی) بوده و جهت ترسیم نقشه از GIS بهره گرفته شده است. نتایج حاصله از این بررسی نشان می دهد که، غالب مناطقی که با روند کاهش جمعیتی، مهاجرفرستی و سطح پایین پایداری اجتماعی مواجه بوده اند (مانند: شهرستان-های راور،کهنوج، رودبارجنوب، فهرج، ریگان و ...) در عرصه های کویر و بیابان استان استقرار یافته اند؛ اما این امر درحالی است که مناطق مزبور دارای جاذبه ها و قابلیت های بالا( به ویژه در زمینه طبیعی) توسعه گردشگری هستند؛ بهنحوی که شناسایی این گونه ظرفیت ها و بهره گیری از آنها می تواند به طور کاملا مستقیمی در رفع مشکلات اجتماعیو اقتصادی این مناطق موثر بوده و زمینه های رشد و ارتقاء وضعیت درآمدی و معیشتی و استقرار پایدار جمعیت دراین مناطق را فراهم سازد و از بروز چالش های مهم امنیتی در سطح مناطق مزبور نیز جلوگیری نماید.

Keywords:

پایداری جمعیتی , گردشگری , کویر و بیابان , استان کرمان