سونیا راستبد - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، گروه معماری، قزوین، ایران
زین العابدین افلاطونیان - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ابهر، گروه معماری و شهرسازی، ابهر، ایران

حس تعلق مکان، حاصل ارتباط درونی انسان، تصورات ذهنی او و ویژگی های محیطی است. در واقع می توان گفت این حس از تعامل انسان با مکان زندگی روزمره ایجاد می شود. بر اساس مطالعات انجام شده، حس تعلق مکان در فرایند توسعه پایدار، اهمیت بسزایی دارد. از اینرو در اهداف راهبردی توسعه پایدار مضامینی چون توانمندسازی، ارتقاء کیفیت زندگی، امنیت اجتماعی و رفاه اجتماعی به شکل گسترده مورد تاکید قرار گرفته است. یکی از مکان هایی که هنرمند می تواند مسایل گوناگون را جهت تاثیر گذاری بر روی افراد جامعه عرضه نماید، محیط های فرهنگی و هنری است. اجتماع پذیر کردن این مراکز امری مهم شمرده می شود که در راستای نیل به این مقصود، معماری پایدار به این مهم می پردازد. امروزه با توسعه شهرها و نیاز مبرم به مراکز فرهنگی، از جمله سینماها، این مراکز، از تعلقات اجتماعی به دور شده اند. در راستای ارتقاء فرهنگ، توجه به اصل پایداری هرچه بیشتر ضرورت پیدا می کند. انسان محوری و حس تعلق، جزء اصلی ترین عوامل پایداری محسوب می شود. هدف مطالعه حاضر آن است که عوامل موثر بر حس تعلق را شناسایی کرده وپیامدهای آن را در توسعه پایدار مراکز فرهنگی مشخص کند، تا بر اساس آن راهکارهای لازم را ارایه نماید. در این راستا از روش کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات بهره گرفته شده است. بدین ترتیب، به نظر می رسد حس تعلق مکان، از جمله عواملی است که تداوم حضور در فضا را تضمین می کند و سبب افزایش توسعه پایدار مراکز فرهنگی می شود.

حس تعلق مکان، توسعه پایدار، مراکز فرهنگی، سینما