نگاهی نو درجهت آشنایی کودکان با تمدن ایران باستان با تاکید برگروه سنی (7-12) سال

کشور ایران جزء دیرینه ترین تمدن های دنیاست و همه ساله مردمان، معماران و هنردوستان متعددی از سراسر جهان را جذب می نماید. ازطرفی کودکان، عامل پیوند نسل های گذشته و آینده در هر جامعه محسوب می شوند، انتقال سنت ها و فرهنگ ها و اعتقادات و باورها وپیشینه های هویت بخش و در صورت لزوم، اصلاح محیط اجتماعی نیز در هر جامعه از طریق آنان میسرمی شود. به همین جهت در پژوهشحاضر، در راستای تحقق بخشیدن به ارزش های تمدنی و باستانی کشور، سعی شده با انتخاب این موضوع، علاوه برشناساندن تمدن پرمایه یاین سرزمین به کودکان،که خود آتیه سازان آینده ی این سرزمین هستند، مانع از به فراموشی سپردن آن شود.به همین جهت با توجه به روش توصیفی تحلیلی ابتدا به بررسی مفاهیم پایه پرداخته شده و بعد از تحلیل و مقایسه ی تمدن و معماری ایرانباستان و ویژگی های آموزش مطلوب به کودکان، سعی در رسیدن به روابطی منطقی درحیطه ی آموزش تمدن دارد.از آن جا که بررسی تمام عوامل در چهارچوب یک تحقیق نمی گنجد، این تحقیق به سنجش تاثیر برخی متغیرها از جمله رنگ، نور، فرم،مصالح وبافت، چیدمان فضایی و المان های بصری در جهت افزایش تاثیرگذاری آموزش دانش تاریخی به کودک، در قالب یک فضایفرهنگی-آموزشی و از همه مهم تر ارتباط آن ها با طبیعت برای افزایش هر چه بیشتر یادگیری می پردازد.

Keywords:

کودک , آموزش , تمدن ایران , معماری