بهاره دهدشتی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات علوم و فناوری های محیط زیست، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد، ایران
محمدمهدی امین - استاد، مرکز تحقیقات محیط زیست، پژوهشکده پیشگیری اولیه از بیماری های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران و گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
حمیدرضا پورزمانی - دانشیار، مرکز تحقیقات محیط زیست، پژوهشکده پیشگیری اولیه از بیماری های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران و گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

در سال های اخیر نگرانی های بسیاری در مورد وقوع و سرنوشت مواد اولیه ی فعال دارویی، حلال ها، مواد اولیه و واسطه که در حال حاضر در آب و فاضلاب از جمله فاضلاب صنعت داروسازی مورد توجه است، وجود دارد. حذف الاینده های دارویی از آب و فاضلاب یکی از مباحث مهم زیست محیطی است. در این تحقیق حذف بتا بلاکر آتنولول از محلول های آبی توسط نانولوله های کربنی چند دیواره با روش جذب مورد بررسی قرار گرفت. تغییرات pH، زمان تماس، مقدار دوز نانولوله کربنی چند دیویاره و غلظت اولیه آتنولول به عنوان عوامل تاثیرگذار در فرایند جذب آتنولول و همچنین اثرگذاری این عوامل بر راندمان حذف آتنولول مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از مطالعه نشان داد که راندمان حذف (94/8 درصد) آتنولول، تحت شرایط بهینه بدست آمد. pH بهینه بر جذب موثر آتنولول بر روی نانولوله های کربنی چند دیواره برابر 7 و زمان تماس بهینه برابر 20 دقیقه، میزان دوز جاذب بهینه برابر 0/5 گرم بر لیتر و میزان بهینه ی غلظت اولیه آتنولول 10 میلی گرم بر لیتر می باشد. ظرفیت جذب نیز در شرایط بهینه برابر 16/76 میلی گرم بر گرم بدست آمد. همچنین داده های بدست آمده با مدل های جذب مانند مدل های لانگمویر و فروندلیچ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده بیانگر آن بود که داده ها با مدل فروندلیچ برازش بهتری را نشان داد (R(2)=0/93). این مطالعه نشان داد که نانولوله های کربنی چند دیواره به عنوان یک جاذب موثر از پتانسیل بالایی برای حذف آتنولول از آب و فاضلاب برخوردار می باشد.

محلول های آبی، اتنولول، نانولوله کربنی چند دیواره، جذب