توانمندسازی منابع انسانی: کلید ارتقای بهرهوری سازمانها

امروزه منابع انسانی سازمان ها موقعیتی کلیدی در داراییهای مورد بحث همه بنگاهها تشخیص داده شدهاند. صرفنظر از میزان فروش، بودجه یا فرآیندهای تولیدی، عناصر اصلیای که کار را انجام میدهند و ترکیب نهایی آن را شکل میدهند، منابع انسانی است. کارکنان مانند آینههای سازمان هستند و به عنوان میانجی و واسطه میان سازمان و مشتریان عمل میکنند. آنچه را که کارکنان به تصویر میکشند، همان چیزی است که مشتریان میبینند و در ارزیابی خدمات سازمان مورد استفاده قرار میدهند. آنچه در حال رویدادن است بروز پدیدهای است به نام واگذاری اختیارات به کارکنان که مسیولیت کارها را به آنان واگذار میکند. امروزه منشا مزیت رقابتی در تکنولوژی نهفته نیست، بلکه در فداکاری، کیفیت، تعهد و توانایی نیروی کار ریشه دارد. هدف از تدوین مقاله حاضر، بازبینی و بررسی نظریههای توانمندسازی منابع انسانی در سازمانها و شرکتهاست. در این مقاله به تعاریف توانمندسازی و ابعاد فردی (شامل: معنیداری، شایستگی، خودمختاری، استقلال استراتژیک، و موثر بودن) و ابعاد سازمانی توانمندسازی (مانند: تسهیم اطلاعات، توسعه دانش و شایستگی، سرمایهگذاری روی کارکنان، پاداش، و قدرت) پرداخته شده، سپس، ابزارهای توانمندسازی کارکنان (از قبیل: بتاخیر اندازندههای مدیریت، منحل کردن سیلوهای وظیفهای، مشارکتهای مدیریت-کارکنان، تیمهای کاری، و برنامههای پیشنهادی کارکنان) مورد بحث قرار گرفته و نهایتا0 نتیجهگیری و ارایه پیشنهادها صورت گرفته است.

Keywords:

تیمسازی , توانمندسازی , منابع انسانی , , مدیریت مشارکتی , بهرهوری