بررسی رابطه بین رقابت در بازار محصول و ناکارایی سرمایه گذاری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

در این تحقیق، رابطه بین رقابت در بازار محصول و ناکارایی سرمایه گذاری شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش، از حاشیه سود خالص، دفعات گردش موجودی کالا، دفعات وصول حسابهای دریافتنی و شاخص لرنر تعدیل شده به عنوان شاخصهای معکوس از رقابت در بازار محصول استفاده شده است . همچنین، از مقادیر خطاهای مدل سرمایه گذاری تهرانی و حصارزاده (1388 (به عنوان شاخص مستقیم از ناکارایی سرمایهگذاری استفاده شده است . در راستای پاسخ به سوالهای تحقیق، یک فرضیه اصلی و چهار فرضیه فرعی تدوین و با انتخاب 130 شرکت از بین شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی بازه زمانی ده ساله، 1385 الی 1394 ،آزمون شده است. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و برای آزمون فرضیهها از مدل رگرسیون خطی چندگانه با دادههای ترکیبی استفاده شده است. نتایج فرضیههای تحقیق حاکی از آن است که، بین حاشیه سود خالص، دفعات وصول حسابهای دریافتنی و شاخص لرنر تعدیل شده با ناکارایی سرمایهگذاری رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد. بنابراین، بین رقابت در بازار محصول و ناکارایی سرمایهگذاری رابطه منفی و معنیداری وجود دارد. با توجه به این یافته ها میتوان گفت که، افزایش در رقابت بازار محصول میتواند نقش موثری در کاهش ناکارایی سرمایهگذاری داشته باشد. به بیان دیگر، این پژوهش بیان میدارد که در یک محیط بیشتر رقابتی (غیرمتمرکز) کارایی سرمایهگذاری شرکتها افزایش مییابد.

Keywords:

رقابت در بازار محصول , ناکارایی سرمایهگذاری , بیش سرمایهگذاری , کم سرمایهگذاری