پریسا بیات

مقاله حاضر ادبیات موضوعی مربوط به بررسی مدلهای سرمایه فکری و اجزای آن ازدیدگاه دانشمندان را مورد بررسی قرار می دهد، سرمایه فکری سرمایه ای فراتر از دارایی های فیزیکی و دارایی های مشهود است. امروزه سهم سرمایه فکری، به دلیل تولید دانش و اطلاعات و در نتیجه تولید ثروت در اقتصاد مبتنی بر دانش می تواند نقش مهمی در خلق ارزش افزوده و تولید ناخالص داخلی، داشته باشد. به همین دلیل در سطح بنگاهها های اقتصادی، نیز عملکرد مالی، شرکت ها می تواند تحت تاثیر داراییهای فکری و سرمایه انسانی قرار گیرد. امروزه مدل جدیدی از دارایی ها در عرصه سازمانی مطرح شده است و بطور کلی دارایی های سازمان را به دو دسته داراییهای ملموس (مشهود) و ناملموس (نامشهود) تقسیم می کنند، که عموما داراییهای نامشهود را سرمایه فکری می نامند. و ارزیابی ها، به سمت ارزیابی دارایی های نامشهود سرمایه فکری گرایش یافته است. اختلاف در حال افزایش بین ارزش دفتری و ارزش بازار شرکت ها که همان سرمایه فکری می باشد. باعث افزایش اهمیت سرمایه فکری شده است. سرمایه فکری را می توان اساسی ترین دارایی یک سازمان دانست. و سه جزء اصلی آن که اغلب محققین بر آن اتفاق نظر دارند عبارتند از: سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری و سرمایه مشتری، از سال 1990با تغییر روند ارزشیابی شرکت ها چالش بزرگی ایجاد شد، و ارزش بیشتری برای داراییهای نامشهود همانند: مهارت و دانش کارکنان، نام تجاری، سیستم ها و..... در نظر گرفته شده است.

سرمایه فکری، سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، سرمایه مشتری