زهرا نجفی - دانشجوی کارشناسی ارشد انرژی و محیط زیست, گروه مهندسی شیمی، دانشکده فن
شهره فاطمی - دانشیار دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه تهران

راکتور بستر سیال به دلیل بالا بودن میزان انتقال جرم، بهبود انتقال حرارت، توزیع یکنواخت بسترکاتالیستی و حذف محدودیتهای نفوذ (نسبت به راکتورهای بستر ثابت) مورد بررسی قرارگرفته است. فرایند تبدیل متان با بخار آاب در این راکتور توسط مدل دوفازی حبابی مدلسازی شده است و نتایج مدل با داده های تجربی ریفورمر بستر سیال مورد مقایسه قرارگرفته است. بر این اساس تطابق قابل قبولی بین پیش بینی های مدل و داده های تجربی مشاهده شده است. نتایج نشان میدهند که درصد تبدیل متان با افزایش مقدار اکسیژن ورودی، نسبت بخار به متان و دمای راکتور، افزایش مییابد وبا افزایش فشار،کاهش مییابد. با توجه به اینکه در صنایع مختلف نسبتهای متفاوتی از هیدروزن به مونواکسیدکربن مورد نیازاست . اهمیت بررسی و بهینه سازی شرایط عملیاتی به منظور دستیابی به نسبت مورد نیاز مشخص میگردد. در این تحقیق نتیجه شده است که افزایش اکسیژن باعث کاهش CO/H2 و افزایش دما باعث افزایش این نسبت به مقدار قابل توجهی می گردد.

گاز سنتز، بستر سیال، ریفورمینگ با بخار، ریفورمینگ با اکسین