علیرضا غریب - کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی

پیشگیری از جرم ضرورتی انکار نشدنی است که نیازمند برنامهریزی و سیاستگذاری است. در طول چند سال اخیر مدیریت قوه قضاییه با رویکرد و نگرش از قانون و اجرای آن، متفاوت از سایر دوره ها امر پیشگیری و حفاظت جامعه از جرم را سرلوحهکار قرار داد و به آموزش آگاهسازی و استفاده از همه قابلیتهای بالقوه جامعه و در نهایت راست از ارزشهای جامعه در مقابل بزهکاران حرفهای و تبدیل مجرمان به اشخاص عادی، منضبط و قانون مدار پرداخت. این امر هرچند در بند پنجم اصل 651قانون اساسی و در زیر مجموعه وظایف قوه قضاییه پیش بینی شده است ولی هیچ گاه شکل عملیاتی به خود نگرفت، تا اینکهدر سال 1384 لایحه پیشگیری از جرم به مجلس ارایه شد. لایحه مزبور به موضوع ساختار و مدیریت پیشگیری از جرم در ایران میپردازد و در همین راستا شورای عالی پیشگیری از جرم را به ریاست رییس قوه قضاییه تشکیل خواهد شد . در کنارشورای عالی پیشگیری، سازمان پیشگیری از جرم و شوراهای استانی و شهرستانی پیشگیری از جرم و شوراهای بخشپیشگیری از جرم با حضور سازمانها و نهادهای مرتبط در بحث پیشگیری تشکیل شد . پژوهش حاضر به بررسی نقش نهادها وسازمانهای مسیول در پیشگیری از وقوع جرم می پردازد

پیشگیری از وقوع جرم، نهادها و سازمان ها، امنیت