علی اکبر مقصودی - استادیار دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان
حمید فرخ قاطع - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان
حبیب اکبرزاده بنگر - عضو هیات علمی دانشگاه شمال، دانشجوی دکتری سازه دانشگاه شهید باهنر کر

بتن خود تراکم (Self Compacting Concrete) با عمرحدود 20 سال زمینه ساز حل بسیاری از مشکلات سازه های بتنی خصوصاً در مقاطع با تراکم زیاد میلگرد ، قسمتهای تعمیراتی ومقاوم سازی گردیده است . از خصوصیات ویژه این بتن می توان به کارایی بالا، مقاومت زیاد در برابر جدا شدگی ، عدم نیاز به ویبره داخلی و یا بدنه قا لب جهت تراکم و تسریع در عملیات ساخت و ساز اشاره کرد. در مناطق زلزله خیز، طراحی اعضاء بر اساس شکل پذیری منجر به ایمنی بیشتر آنها نسبت به سایر روشهای طراحی میگردد . مساله حائز اهمیت در ط راحی مقاوم اتصال سازه های بتن مصلح اهمیت شکل پذیر بودن چنین اتصالی می باشد. در این مقاله بعضی پارامترهای تاثیرگذار جهت طراحی شکل پذیری و حالت نهائی اتصال دراعضای بتن خودتراکم مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا بتن های خود تراکم طراحی و اجراء گردید سپس، تعداد 6 عدد اتصال شبیه سازی شده وبا بتن خود تراکم با درصد فولاد کششی و فشاری متغیر ساخته و بصورت آزمایشگاهی تحت بار فزاینده تا مرحله تخریب بارگذاری شده و مقادیر کرنش در ارتفاع مقاطع تیرها و محل اتصال (میلگرد و بتن ) و خیز در نقاط مختلف در طول عضو قرائت گردیده و مورد بررسی قرار گرفته است . از اهداف این مقاله گزارش مشاهدات عینی رفتار شکل پذیری اتصال، مقاومت و نوع شکست مقاطع مورد آزمایش ساخته شده از بتن خود تراکم و مقایسه نتایج بدست آمده با نتایج بتن معمولی می باشد.

اتصال ، بتن خودتراکم (SCC) ، درصد فولاد کششی و فشاری، شکل پذیری و حالت نهایی