آیلین قرنجیک - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، دانشگاه فردوسی مشهد
سعیدرضا خداشناس - استاد گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه فردوسی مشهد
محمدرضا اکبرزاده - استاد گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه فردوسی مشهد

آبگیرهای کفی سازه هایی هستند که برای انحراف و انتقال جریان به روش ثقلی در رودخانه ها بهکار می روند. این سازه ها سابقا به صورت تخت بامیله های عرضی، طولی و متقاطع و یا محیط متخلخل مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته اند. در پژوهش حاضر طرح نوینی از آبگیر کفی با هندسهجدید معرفی و مورد بررسی قرار گرفته است. پارامترهای هیدرولیکی فرم آبگیر پیشنهادی به صورت آزمایشگاهی و در شرایط جریان زلالاندازه گیری شدند. برای تطابق بیشتر مدل با واقعیت، کانال فرعی به صورت شوتی متقاطع زیر کانال اصلی ایجاد شد. با ساخت سه مدل آزمایشگاهیو عبور دادن دبی های مختلف به بررسی اثر کاهش عرض بر عملکرد آبگیر کفی پرداخته شد و در نهایت عملکرد هیدرولیکی فرم جدید آبگیرکفی با عملکرد مدل آزمایشگاهی تخت با میله های طولی به کار گرفته شده در این تحقیق از طریق محاسبه دبی انحراف مقایسه گردید. نتایجنشان میدهد در شرایط یکسان و در شیب های بزرگتر از صفر، آبگیر پیشنهادی دارای عملکرد بهتری می باشد.

آبگیر کفی، فرم خط جریانی، جریان زلال، جریان متغیر مکانی، دبی انحراف