آرمان ذوالفقاری کمرودی - دانشجوی کارشناسی ارشد ژیوتکنیک، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سمنان
محمود مسگرپورامیری - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشکده عمران، موسسه آموزش عالی علوم و فناوری آریان بابل
سمانه فرهنگ نیا - کارشناس ارشد شیمی، آزمایشگاه خاک آزمون خطیر

در سال های اخیر به دلیل افزایش بیش از حد وقوع ترک ها، نشست ها و تغییر شکل ها در خاک رمبنده بستر سازه ها، تلاش محققین و کارشناسان عمران بخصوص حوزه ژیوتکنیک را جهت بهسازی این خاک ها بیشتر کرده است. رمبندگی کاهش حجم ناگهانی خاک غیراشباع در تنش خالص ثابت با افزایش رطوبت می باشد، خاک های رمبنده به خاک هایی اطلاق می شود که در آن ها ذرات خاک در مجاورت آب چسبندگی خود را از دست می دهند و به سرعت فرسایش می یابند. خاک های رمبنده بیشتر در نواحی گرم و خشک یافت می شوند و خصوصیات مهم این نوع خاک ها تخلخل زیاد، وزن مخصوص کم و چسبندگی صفر و یا ناچیز، ساختار باز و پیوند بین ذرات ضعیف می باشد. به منظور رفع مشکل رمبندگی خاک می توان از روش های مختلفی از جمله تراکم خاک، جایگزینی مصالح، تثبیت با مواد شیمیایی و ... استفاده کرد. در تحقیق حاضر بهسازی به روش بیوسیمانتاسیون و تثبیت با بنتونیت و میکروسیلیس مورد مقایسه قرار گرفته است.

رمبندگی، بهسازی خاک، بیوسیمانتاسیون، مقابله با رمبندگی