بررسی روش FEMA P695 در تعیین ضریب رفتار سیستم های ساختمانی

عموما طراحی لرزه ای سازه ها برای تمام نیروهای وارد بر آنها غیراقتصادی و غیرمنطقی است. سازه ها به لحاظ ویژگی هایی مانند شکل پذیری،میرایی، مقاومت افزون، پیکربندی و نامعینی استاتیکی می توانند انرژی ورودی زلزله را با تغییر شکلهای غیرارتجاعی و باز توزیع نیروها تحمل کردهو در زلزله های محتمل پایداری کلی خود را حفظ کنند. اثر ویژگی های یاد شده بر استهلاک انرژی ورودی زلزله، در ضریب رفتار دیده شده و کاهشنیروهای ارتجاعی به نیروهای طراحی توسط این ضریب صورت می گیرد. ATC19 برای محاسبه ضریب رفتار، سه پارامتر مقاومت افزون، شکل پذیری و ضریب نامعینی را معرفی می کند که ضریب رفتار سازه از ضرب این سه پارامتر حاصل می شود. ضریب رفتار بسیاری از سیستم های سازهای به این روش محاسبه شده اند. در سالهای اخی FEMA P695 روشی مبتنی بر تحلیل های احتمالاتی و منحنی شکنندگی را برای تعیین ضرایب عملکرد لرزه ای معرفی نموده است. که در این پژوهش به بررسی روش اخیر پرداخته می شود و در انتها کاربرد این روش در تعیین ضریب رفتار براییکی ازسیستم های ساختمانی جدید به نام سیستم شبکه قطری بررسی می شود. بدین منظور یک ساختمان 16 طبقه شبکه قطری با زاویه اعضای مورب 66/8 درجه در نرم افزار SAP2000 براساس ضوابط لرزه ای آیین نامه ASCE7-10 در منطقه ای با خطر نسبی خیلی زیاد و خاک نوع C طراحی شده است. برای محاسبه ضریب مقاومت افزون و شکل پذیری مدل های سازه ای تحلیل استاتیکی غیرخطی و برای محاسبه نسبت حاشیه فروریزش، تحلیل دینامیکی غیرخطی فزاینده (IDA) با استفاده از نرم افزار Opensees انجام شده است.

Keywords:

ضریب رفتار , سیستم شبکه قطری , تحلیل استاتیکی غیرخطی , تحلیل دینامیکی غیر خطی فزاینده , نسبت حاشیه فروریزش