عبدالله اردشیر - ریس پژوهشکده محیط زیست، دانشیار دانشکده عمران و محیط زیست، (دانشگاه صنعتی امیر کبیر)
اکبر رضازاده گان - دانشجو کارشناس ارشد عمران دانشگاه (صنعتی امیر کبیر)

یکی از مهم ترین راهکارهای مهندسی ارزش در مدیریت پروژه های عمرانی ،صیانت از سلامت کار و به تعبیری حفظ ایمنی در حین اجرای پروژههاست. مطالعات نشان می دهد که بر اساس استانداردهای بین المللی هر حادثه منجر به فوت باعث از بین رفتن 7500 روز کاری می شود و طبقآمارهای بین المللی هر ساله 07 هزار حادثه منجر به فوت در کارگاه های ساختمان سازی کشورهای مختلف جهان رخ می دهد و براساس آمارکشوری، 46 درصد حوادث منجر به فوت در ایران در کارگاه های عمرانی اتفاق می افتد که البته گودبرداری و ریزش برداری ها ؛ بیشترین سهم رادر بروز حوادث به خود اختصاص داده اند. اگرچه در این زمینه آیین نامه ها و دستورالعمل های فراونی تدوین و برای اجرا ابلاغ شده است اما عدموجود ضمانت اجرایی کافی، ضعف دولت در انجام بازرسی و کنترل های لازم و همچنین تمایل کارفرمایان به کسب بالاترین سود در کارگاه هایساختمانی و حذف هزینه های حیاتی ارتقای ایمنی در این کارگاه ها؛ باعث وقوع حوادث مرگبار برای نیروهای شاغل در این بخش می شود. پروژههای فاضلاب شهری با عنایت به ماهیت درون شهری خود و ویژگی جامعه محوری و از آنجاییکه در بطن محل زندگی مردم یک شهر انجام میپذیرد و در زمره پروژه های خطی و غیرمتمرکز می باشند بیش از سایر پروژه ها نیازمند اهتمام در خصوص رعایت زیرساخت های ایمنی آفرین استچراکه این نوع حوادث بدلیل نمود بیشتر آن در متن شهر، در زمره حوادث ویترینی محسوب می شوند و حساسیت های اجتماعی بیشتری را سببساز می گردد. این تحقیق تلاش دارد ضمن بررسی ضرورت وماهیت ایمن سازی در پروژه های شبکه فاضلاب شهر تهران، میزان کمیت و کیفیتآن را در ابعاد مختلف از جمله بعد هزینه و زمان با رویکرد مهندسی ارزش مورد بررسی قرار دهد.

ایمن سازی، جامعه محوری، مهندسی ارزش، شبکه فاضلاب، تهران