صیاد محمدی - کارشناس ارشد علوم سیاسی، مدرس و سرپرست دانشگاه پیام نور استان ایلام واحد بدره
سیده زینب چراغی - دانش آموخته کارشناسی ارشدعلوم قرآن و حدیث واحد اردبیل ،مدرس دانشگاه آزاد، پیام نور ، علمی کاربردی شهرستان آبدانان
بهمن فاضلی نسب - عضو هیات علمی پژوهشکده زیستفناوری کشاورزی و پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل

اصطلاح تهاجم فرهنگی در ادبیات فرهنگی ایران به سال های اخیر بازمی گردد. اما با وجود تهاجم فرهنگی مفهومی است نه مربوط به چند دهه اخیر ، که در طول تاریخ اسلام همواره وجود داشته است. مجموعه دستاوردهای مادی و معنوی بشر در طول تاریخ و فرهنگ می نامند. تبادل فرهنگی ملت ها نیست که در طول تاریخ در بسته ای تمیزی ادامه داشت برای تازه ماندن مدارس و حیات فرهنگی بشر امری ضروری است و جامعه انسانی را در مسیر سعادت واقعی به پیش می برد. اما آنچه امروز مشکل ساز شده تهاجم فرهنگی یافتن چیزی که من به سایر فرهنگ ها است که نمونه بارز آن روند رو به گسترش تسلط فرهنگ غرببر سایر فرهنگها به ویژه فرهنگ اسلامی در 100 سال اخیر است. تفاوت عمده تهاجم فرهنگی و تبادل فرهنگی در این است که در تهاجم برای فرهنگ مورد هجوم امکان انتخاب وجود ندارد. جلوه های تهاجم فرهنگی را می توان به دو دسته دیگری همچون : تلاش برای دین زودایی، ایجاد رویه خودباختگی فرهنگی، ترویج افکار و اندیشه های غربی و پرخاشگری.....و درونی، همچون: عقب ماندگی علمی و صنعتی ، فقر اقتصادی، غفلت کارگزاران فرهنگی و ....تقسیم کرد. در این مقاله ضمن بررسی جلوه های مطرح شده ، راهکارهایی برای مقابله با تهاجم فرهنگی ارایه شده است.

فرهنگ ، تهاجم فرهنگی ، رفتار پر خطر، فرهنگ پذیری، الگو پذیری ، استقلال