بشیر خالقی پور - دانشجوی دکتری فرهنگ و ارتباطات، دانشگاه امام صادق (علیه السلام)

سیاستگذاری فرهنگی به دنبال ایجاد بستر پیشرفت و تعالی جامعه مبتنی بر رویکردی فرهنگی است. رویکردی زمانی که از منظر فلسفهی اسلامی به سیاستگذاری فرهنگی توجه میشود، بحث از نظامسازی و ترسیم تمام اجزاء اندیشه اسلامی در قالب یک نظام به هم پیوسته و در قالب گفتمانی فرهنگی ضرورت مییابد. نظام سازی فرهنگی در گفتمان صدرایی مبتنی بر نظامهای هستی و تصمیمسازی با ابزار عقلانیت وحیانی بوده و این پژوهش درصدد توصیف ابعاد سیاستگذاری فرهنگی عقلگرای نظاممند از این منظر است. بنابراین با بیان رابطه ی عقل و دین و ورود به مبانی نظری حکمت متعالیه صدرایی به هستیشناسی و انسانشناسی در نظام هستی توجه شده است. در ادامه با تبیین مولفههای حکمی سیاستگذاری فرهنگی و ارتباط آن با نظامات و فرانظام دین، به بیان الگوی سه رکنی دین، عقل و فرهنگ توجه شده و سپس به بسط نظری آن که به سطوح سیاستگذاری فرهنگی مبتنی بر مولفههای حکمی معطوف میشود، پرداخته شده است.

سیاستگذاری فرهنگی، عقلانیت وحیانی، حکمت متعالیه، سیاست گذاری عقل گرای نظاممند