آیسان برنجی تازه شهری - دانشجوی اقتصاددانشگاه ارومیه
یوسف محمدزاده - عضوهییت علمی دانشگاه ارومیه

ساخت فرهنگی-اجتماعی هر جامعه مشخصکننده نحوه برخورد آن جامعه با پدیدههاست. حتی این ساختار تعیین می کند که چه تفسیر و چه بخشی از دین در یک جامعه پذیرفته شود. لذا در خصوص اقتصاد، سیاست و مسیر علمی پیشرفت نیز همین واقعیت جریان دارد. ملتی که به تنبلی، عدم شفافیت، بینظمی، قانونگریزی و آرزوی نیل به رفاه بدون کوشش خو گرفته باشد، تنها از برنامههای پیشرفت (مانند اقتصاد مقاومتی) تنها بخشهایی را پذیرفته و طیطریق میکند که با این نظم و ساختار فرهنگی-اجتماعی خود سازگار باشد. لذا هر جامعهای برای پیشبرد آرمانها و برنامههای پیشرفت خود ابتدا باید سازمان فرهنگی-اجتماعی خود را اصلاح کند. در این مقاله ابتدا به بررسی اهمیت ساختار فرهنگی-اجتماعی در پیشرفت اقتصادی پرداخته شده و سپس به چالشهای فرهنگی-اجتماعی کشور ایران در جهت نیل به پیشرفت اقتصادی اشاره شده و پیشنهادات اصلاحی در این حوزه بیان شده است. تبارگرایی، کارگریزی، رانت جویی، عدم شفافیت، الگوی مصرف نامناسب، تضعیف اعتماد عمومی، عدم وجود انگیزه کافی برای پیشرفت، بینظمی، ضعف در مشارکت و کارگروهی، قانونگریزی، چشمهمچشمی، عدم پاسخگویی و مسیولیتپذیری، ضعف در علم محوری، ثروت -اندوزی و غیره از چالشهای مهم فرهنگی-اجتماعی در ایران محسوب میشود و میتوان گفت تا این ساختار اصلاح نشود، نمیتوان به پیشرفت اقتصادی نایل شد.

توسعه فرهنگی، پیشرفت اقتصادی، ساختار فرهنگی-اجتماعی